wspaniały materiał zwany niekiedy "gównolitem"
: pn lis 25, 2013 1:03 pm
przejawiały się tu i ówdzie w postach historie o częściach zrobionych z wspaniałego materiału, prawdopodobnie stworzonego przez tajnych chińskich konstruktorów, którzy na potrzeby rozwijającej się w zawrotnym tempie gospodarki, opracowali technologię prasowania ryżu, nowy materiał okrzyknięty został przez zachodnich naukowców zaszczytną nazwą "gównolit"...
wpadłem na pomysł podzielenia się swoją historią i zachęcenia do opowiedzenia pod tym wątkiem Waszych historii związanych z tą tajną technologią.
moja historia jest następująca:
Było to latem. Poniesiony przygotowaniami do wakacyjnych wojaży i już trochę zirytowany stukaniem, trzeszczeniem i ogólnie wqr.. hałasowaniem wycieraczek, już nie wspominając o ich mizernej skuteczności, postanowiłem wymienić ramiona na nówki sztuki prosto ze sklepu. Wymiana poszła gładko, sprawność wycieraczek była wzorowa. Oczywiście w lecie dużo ich używać nie trzeba..
Tymczasem nastała jesień. Popylam gładko z nad morza w góry, nie dalej jak w zeszły piątek. Mżawka całą drogę, nastała noc. Zatrzymuje się w Lubinie zatankować gaziwo. Patrze, auto już kolor zmieniło z białego na sraczkowato-brązowy (budowa trasy S3 dała się poznać). Niesiony wspaniałomyślną ideą poprawienia sobie widoczności postanawiam przemyć przednią szybę. Biorę prawą wycieraczkę do ręki, odciągam od szyby i... zostaje mi ona w ręce! Po sekundowej konsternacji i głupim wpatrywaniu się w przedmiot w mojej ręce, przełykam siarczyste przekleństwo i rozpoznaję temat. Otóż rozsypało się w drobny mak mocowanie ramienia. Nie jakaś tam blaszka ruchomej części ramienia, tylko odlew mocowany do trzpienia mechanizmu obracania wycieraczek!
Nie pozostało mi nic innego jak tylko kontynuować podróż...
wpadłem na pomysł podzielenia się swoją historią i zachęcenia do opowiedzenia pod tym wątkiem Waszych historii związanych z tą tajną technologią.
moja historia jest następująca:
Było to latem. Poniesiony przygotowaniami do wakacyjnych wojaży i już trochę zirytowany stukaniem, trzeszczeniem i ogólnie wqr.. hałasowaniem wycieraczek, już nie wspominając o ich mizernej skuteczności, postanowiłem wymienić ramiona na nówki sztuki prosto ze sklepu. Wymiana poszła gładko, sprawność wycieraczek była wzorowa. Oczywiście w lecie dużo ich używać nie trzeba..
Tymczasem nastała jesień. Popylam gładko z nad morza w góry, nie dalej jak w zeszły piątek. Mżawka całą drogę, nastała noc. Zatrzymuje się w Lubinie zatankować gaziwo. Patrze, auto już kolor zmieniło z białego na sraczkowato-brązowy (budowa trasy S3 dała się poznać). Niesiony wspaniałomyślną ideą poprawienia sobie widoczności postanawiam przemyć przednią szybę. Biorę prawą wycieraczkę do ręki, odciągam od szyby i... zostaje mi ona w ręce! Po sekundowej konsternacji i głupim wpatrywaniu się w przedmiot w mojej ręce, przełykam siarczyste przekleństwo i rozpoznaję temat. Otóż rozsypało się w drobny mak mocowanie ramienia. Nie jakaś tam blaszka ruchomej części ramienia, tylko odlew mocowany do trzpienia mechanizmu obracania wycieraczek!
Nie pozostało mi nic innego jak tylko kontynuować podróż...