Zima zarąbista, wracam z polski, około 11 w nocy miałem zawadzić jeszcze po żonkę ze wsi ją zabrać. Padał sobie wesoły zamarzający deszyk ze śniegiem.
Człowiek na dorobku, 10 godzin za kółkiem, oczy na zapałki ale jadę.
Drogą nie szło jechać więc mapa (papierowa jeszcze) - znalazłem przejazd przez las drogą gruntową. Na tym zamarzniętym gruncie nie miało znaczenia. To ciach. Po wyjechaniu z lasu rozjazd którego na mapie ni chu chu. Skręcam w prawo. Po 30 metrach widzę zaspę na wprost. Dupa, zawrócić się nie da bo wąsko. Wsteczny i wio. Po 5 metrach trach... zsunęło mnie z drogi.
Wylazłem z auta. Efekt to prawa strona w koleinie - fajnie zamarznięty tunel. Przód tył przez 40 minut i nic.
Gałęzie które podkładałem uciekają, koło się ślizga. Postanowiłem "ukopać" piasku. Nie miałem czym to nogą napier... żeby zmarznętego trochę zebrać. Po 10 minutach walki urwałem podeszwę buta...
Prawie łzy bo ciemno, bez telefonu (kto by miał wtedy).
No to znowu .. BX podniesiony - ech to hydrauliczne zawieszenie. I weca przód tył...przód tył.
Włączyłem jedynkę, wysiadłem z auta i na buksujących kołach go unosiłem. Ni fuja. Minęło ze 2 godzinki walki. Podnośnikiem naciąłem ten lodowy tunel prawie na 5 metrów. Rozbujałem się jeszcze parę razy, jak złapał to prawie wyfrunąłem z tego dołu.
Benio przeżył - osłona przegubu, poducha silnika to małe straty. Dotarłem o 4 nad ranem. 23 godziny w trasie mi wyszły
XJ-em czuję się po czymś takim jak pan i władca.
Wystraszyłem się olbrzymiej kałuży na środku tejże i spróbowałem przebić się bokiem - przez błoto. Panzerwagen szedł dzielnie przez błoto, ale jak ukulałem nosem pojazdu sporawą górkę błotka, poległ. Ani do przodu, ani do tyłu. Moje pasażerki ujrzawszy powagę sytuacji udały się na poszukiwanie pomocy (daleki warkot niósł się w powietrzu). Ja tymczasem udałem się w pobliskie krzaki "szukać gałęzi do podkładania pod koła". Jak wielkie było moje zdziwienie, kiedy dosłownie trzy, cztery metry od miejsca wtopy piętrzyła się... górka połamanych płyt chodnikowych (czy jakichś innych betonowych, kanoldy to nie były, coś w sam raz do ręki). Wziąłem się do układania - ułożyłem już gustowną ścieżkę przed kołami osi pędnej i chciałem pokazać wracającym dziewczętom swe dzieło, pełny dumy... panny spojrzały wzgardliwie na mnie zabłoconego, moją budowlę - a moje wysiłki skwitowały z pewną pogardą "zaraz tu przyjedzie LAND ROVER". I tak dobrze, że nie powiedziały DŻIP, bo to już by mnie do reszty dobiło.
Skoro raz ona pokonała mnie to i ja muszę ją pokonać.
(jedna już wcześniej była zerwana tylko nie było czasu na zmianę- mea culpa). Po wgramoleniu się z auta (drzwi pasażera nie dało się otworzyć i kolega wychodził przez moje drzwi) okazało się w co wdepnęliśmy: całe siedlisko miało w to bagno wpuszczone przelewy od szamb, samuraj siedział wklejony na brzuchu w śmierdzącej brei. Na szczęście pomogli miejscowi, dwa ciągniki spięte do kupy jakoś mnie wywlekły, wysłuchałem, że Panie tu trzydzieści lat nic nie jechało, a jak się raz jeden wjechał ciągnikiem to ho ho...
